Κάμερες σε δρόμους, σε διαβάσεις ΑΜΕΑ, σε λεωφορειόδρομουε, σε σχολεία, σε γήπεδα, κάμερες έξω από τα καταστήματα, κάμερες παντού. Η τοποθέτηση καμερών έχει φτάσει σήμερα να θεωρείται από τον μέσο πολίτη ως αύξηση της ασφάλειας των πολιτών και προστασίας από την παραβίαση των νόμων. Το κράτος δεξιο-κεντροδεξιάς έχει νικήσει και σε αυτόν τον τομέα.
Οι κάμερες στους δρόμους, είναι απαραίτητες για να γίνονται αμέσως αντιληπτοί οι παραβάτες οδηγοί και να τους αποστέλλονται τα πρόστιμα. Ποιός είναι υπέρ των παραβάσεων του ΚΟΚ; Κανείς. Άρα απαραίτητες οι κάμερες.
Οι κάμερες σε διαβάσεις ΑΜΕΑ είναι απαραίτητες για να εντοπίζονται αμέσως τα αντικοινωνικά στοιχεία που εμποδίζουν με το όχημά τους την διάβαση των πολιτών που έχουν κινητικά προβλήματα. Είναι κανείς αντίθετος σε αυτό; Άρα απαραίτητες οι κάμερες.
Σε λεωφορειόδρομους ειναι απαραίτητες οι κάμερες για κόβονται τσουχτερα πρόστιμα σε όσους εμποδίζουν την κίνηση λεωφορείων και τρόλεϊ. Εϊναι κανείς κατά της ελεύθερης άρα και γρήγορης κίνησης των αστικών λεωφορείων;
Στα σχολεία οι κάμερες θεωρούνται μέσω αντιμετώπισης του φαινόμενου αυξανόμενης βίας μεταξύ των μαθητών, αλλά και προστασίας τους από έξωθεν παρεμβάσεις. Θέλει κανείς τα παιδιά μας απροστάτευτα;
Στα γήπεδα, είναι απαραίτητες οι κάμερες για να εντοπίζονται αμέσως όσοι προκαλούν επεισόδια, σε συνδυασμό πάντα με το ονομαστικό ηλεκτρονικό εισιτήριο. Είναι κανείς υπέρ των επεισοδίων στα γήπεδα, που όπως φάνηκε αρκετές φορές, κοστίζουν και ανθρώπινες ζωές;
Και στα καταστήματα όμως, παρ' όλο που κατά κανόνα δεν είναι νόμιμα τοποθετημένες οι κάμερες που «βλέπουν» εξωτερικούς χώρους, χρησιμοποιείται το υλικό τους από την αστυνομία για την διερεύνηση διάφορων καταστάσεων.
Με παρόμοιο σκεπτικό δεν υπάρχει χώρος που δεν είναι «απαραίτητες» οι κάμερες... και μάλιστα υψηλής ευκρίνειας, όπως γράφεται συνεχώς το τελευταίο διάστημα.
Έτσι λοιπόν χτίζεται σιγά - σιγά ένα πλέγμα και οπτικής παρακολούθησης των πολιτών, εκτός από αυτά των τηλεφωνικών και δικτυακών παρακολουθήσεων. Που μπορεί κάποιος πλέον να αισθάνεται ότι δεν τον παρακολουθούν κάποια μάτια, είτε live είτε σε εκ των υστέρων προβολή;
Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια μιά ταινία από αυτές τις αστυνομοκατασκοπευτικές αλλά και ημι-φαντασίας ταυτόχρονα, που υπήρχε στην μεγαλούπολη ένα κέντρο ελέγχων των καμερών. είτε δημόσιων είτε ιδιωτικών, και με βάση ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης για την αναγνώριση προσώπων, μπορούσαν οι χειριστές του να εντοπίσουν οποιοδήποτε πρόσωπο, που βρίσκονταν τώρα ή συγκεκριμένες ώρες στο παρελθόν. Πόσο μακριά είμαστε από ένα τέτοιο δίκτυο εντοπισμού;
Και πόσο ασφαλής μπορεί να θεωρείται κάποιος σε μιά κοινωνία, όταν το κράτος έχει στα χέρια του και διαχειρίζεται ένα τέτοιο υπερόπλο; Μα θα το διαχειρίζεται νόμιμα, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος. Ναι, τόσο νόμιμα. όσο νόμιμα η σημερινή κυβέρνηση παρακολουθούσε τις τηλεφωνικές συνομιλίες των υπουργών της, των δημοσιογράφων, του αρχηγού του στρατού, επιχειρηματιών αλλά και αντισυστημικών πολιτών.
Μπορεί επομένως κάποιος δημοκράτης, προοδευτικός πολίτης, πολύ περισσότερο όταν κατατάσσει τον εαυτό του σε κάποια εκδοχή της αριστεράς να υποστηρίζει το χτίσιμο ενός τέτοιου αντιδημοκρατικού και κατασταλτικού δικτύου παρακολούθησης των πολιτών, που παραπέμπει κάπου πέρα και από την οργουελική πραγματικότητα;
Μπορεί, Μόνο όταν απελπισμένα επιζητεί, όχι την προάσπιση των δικών του αξιών και ιδανικών, αλλά την αφομοίωση στο στάτους της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας, Που σαν αριστερός θα έπρεπε να προσπαθεί να την αλλάξει και όχι να την θεωρεί στατική και αποδεκτή.
