Στην Ιταλία πραγματοποιήθηκε σήμερα 24ωρη γενική απεργία που κήρυξαν πέντε αυτόνομα «συνδικάτα βάσης», σε μια ευθεία απάντηση στο σχέδιο κρατικού προϋπολογισμού της κυβέρνησης Μελόνι για το 2026.
Πρόκειται για οργανώσεις που ιστορικά βρίσκονται έξω από τον επίσημο συνδικαλισμό και εκφράζουν τους πιο επισφαλείς και υποτιμημένους κλάδους της εργασίας: εργαζόμενους στις μεταφορές, στα νοσοκομεία, στη δημόσια διοίκηση, στην καθαριότητα, στα logistics και στον ιδιωτικό τομέα. Στο επίκεντρο των αιτημάτων τους βρίσκονται η δημόσια παιδεία, η υγεία και οι μεταφορές, οι μαζικές μόνιμες προσλήψεις, η κατοχύρωση των συμβασιούχων και η σαφής αντίθεση στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.
Ο προϋπολογισμός που προωθεί η κυβέρνηση της ακροδεξιάς πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι διατηρεί τις κοινωνικές δαπάνες σε οριακά επίπεδα ενώ κατευθύνει σημαντικούς πόρους στους εξοπλισμούς, στο πλαίσιο των δεσμεύσεων προς το ΝΑΤΟ. Την ίδια στιγμή, οι αυξήσεις που προβλέπονται για τους δημοσίους υπαλλήλους χαρακτηρίζονται «μηδαμινές» ακόμη και από τις πιο μετριοπαθείς ενώσεις.
Μέσα σε αυτό το τοπίο, τα «συνδικάτα βάσης» επιχειρούν να εκφράσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια που δεν χωρά εύκολα ούτε στις γραφειοκρατίες των μεγάλων συνομοσπονδιών ούτε στα τηλεοπτικά παράθυρα, με τρόπο έντονα ταξικό και συγκρουσιακό.
Στο πλαίσιο της σημερινής κινητοποίησης, τα σωματεία είχαν απευθύνει κάλεσμα για συγκέντρωση στη Ρώμη, μπροστά στη Βουλή, στις 11 το πρωί. Η επιλογή του χώρου δεν ήταν τυχαία: το σημείο όπου κατατίθεται και ψηφίζεται ο προϋπολογισμός, ο χώρος όπου επιβεβαιώνεται η προτεραιότητα του κράτους για στρατιωτικές δαπάνες και φορολογικές ελαφρύνσεις για επιχειρήσεις, την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι της βάσης διεκδικούν το στοιχειώδες — σταθερή δουλειά, δημόσιες δομές που να λειτουργούν, κοινωνικές υπηρεσίες με επαρκές προσωπικό. Η απεργία προκηρύχθηκε σε ευρύ φάσμα υπηρεσιών: από τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τις σιδηροδρομικές γραμμές ως τη δημόσια διοίκηση, τα νοσοκομεία και τμήματα του ιδιωτικού τομέα, δίνοντας μια εικόνα των κοινωνικών στρωμάτων που παραμένουν εκτεθειμένα και χωρίς φωνή στους επίσημους θεσμούς.
Τα «συνδικάτα βάσης» αποτελούν εδώ και δεκαετίες την εργατική έκφραση των μεταναστών εργατών, των αποθηκάριων, των οδηγών φορτηγών, των καθαριστριών, των χαμηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων — κόσμου που στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες βγαίνει στην επιφάνεια μόνο σε περιόδους κρίσης. Η σημερινή απεργία, ανεξάρτητα από το πώς θα την αποτιμήσουν τα επιτελεία της Μελόνι ή τα μεγάλα συνδικάτα όπως η CGIL που επέλεξε χωριστή απεργία για τις 12 Δεκεμβρίου, δείχνει μια κοινωνική πίεση που παραμένει κάτω από την επιφάνεια αλλά δεν εξαφανίζεται.
Σε μια στιγμή όπου η Ιταλία — όπως και μεγάλο μέρος της Ευρώπης — κινείται προς έναν αυστηρό, περιοριστικό προϋπολογισμό με ενίσχυση του στρατιωτικού σκέλους και συρρίκνωση του κοινωνικού, η φωνή των εργαζομένων της βάσης υπενθυμίζει ότι η πραγματική σύγκρουση δεν διεξάγεται στα κοινοβουλευτικά πάνελ αλλά στους χώρους δουλειάς.
Και ότι στις πιο δύσκολες γωνιές της ευρωπαϊκής εργασίας, εκεί όπου συναντώνται η μετανάστευση, η επισφάλεια και η χαμηλή αμοιβή, συνεχίζει να υπάρχει ο σκληρός πυρήνας ενός συνδικαλισμού που δεν εγκαταλείπει το πεδίο της ταξικής πάλης.
Χρήσιμες πηγές — Ιστοσελίδες των αυτόνομων συνδικάτων
USB – Unione Sindacale di Base: https://www.usb.it
SI Cobas – Sindacato Intercategoriale Cobas: https://sicobas.org
Cobas – Confederazione dei Comitati di Base: https://www.cobas.it
SIAL Cobas: https://www.sialcobas.it