Ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ μοίρασε ψίχουλα στον λαό και ασυλία στους λίγους, που τον ξεζουμίζουν. Οι πλούσιοι κοιμούνται ήσυχοι, οι οικογένειες παλεύουν με την ακρίβεια και οι νέοι με εξαντλητικά ωράρια. Μεταρρυθμίσεις στην Υγεία και την Παιδεία; Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει: λιγότερο δημόσιο, περισσότερη αγορά. Αυτό δεν είναι σχέδιο για την κοινωνία, είναι σχέδιο για τις ελίτ.
Σε άμεση απάντηση στην ομιλία του Μητσοτάκη στην ΔΕΘ και στις σχετικές εξαγγελίες του, προχώρησε ο πρώην υπουργών Οικονομικών Ευκελίδης Τσακαλώτος, μέσω ανάρτησης στο facebook.
Ο Τσακαλώτος στην ανάρτησή του επιχειρεί μια συστηματική αποδόμηση της ομιλίας του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, εστιάζοντας κυρίως στο ιδεολογικό υπόβαθρο της κυβερνητικής στρατηγικής. Το σχόλιό του κινείται σε τρία επίπεδα:
Πρώτον, αναδεικνύει τους “κερδισμένους” από την πολιτική της ΝΔ: τα υψηλά εισοδήματα, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους (ιδιωτικά πανεπιστήμια, εργολάβοι, προμηθευτές όπλων) και συνολικά τις ελίτ. Το αφήγημα του Τσακαλώτου είναι πως η κυβέρνηση λειτουργεί με όρους ταξικής μεροληψίας, προστατεύοντας τους ισχυρούς και αφήνοντας εκτεθειμένα τα μεσαία και χαμηλά στρώματα.
Δεύτερον, καταγγέλλει ότι η φορολογική πολιτική ενισχύει τις ανισότητες. Η έμφαση στις μειώσεις φόρων ευνοεί περισσότερο όσους έχουν μεγαλύτερη φοροδοτική ικανότητα, ενώ η απουσία ουσιαστικών κοινωνικών παροχών αφήνει ακάλυπτες ανάγκες όπως η προσχολική αγωγή, η δημόσια υγεία, ή η στήριξη των χαμηλόμισθων και των συνταξιούχων. Το παράδειγμα που δίνει για τη μείωση φόρου κατά 50 ευρώ τον μήνα, σε σύγκριση με το κόστος ζωής και τις ανάγκες μιας οικογένειας, είναι χαρακτηριστικό.
Τρίτον, αμφισβητεί τον ιδεολογικό πυρήνα της ομιλίας Μητσοτάκη: την πίστη στην αγορά ως ρυθμιστή, την υπεροχή του ιδιωτικού έναντι του δημόσιου τομέα, τη δαιμονοποίηση της συλλογικής εκπροσώπησης των εργαζομένων και την ταύτιση συναίνεσης με αποδοχή του νεοφιλελεύθερου πλαισίου. Ουσιαστικά τονίζει ότι η κυβέρνηση δεν αφήνει χώρο για εναλλακτικές, αφού κάθε διαφορετική πρόταση βαφτίζεται “λαϊκιστική” ή “ανεύθυνη”.
Στο υστερόγραφο, ο Τσακαλώτος φέρνει δύο ακόμη κρίσιμες αιχμές: η αποσιώπηση της Γάζας στο διεθνές σκηνικό, και ο σκεπτικισμός για τις εξαγγελίες σε Υγεία και Παιδεία, τις οποίες θεωρεί προάγγελο ιδιωτικοποιήσεων ή ανατροπών σε βάρος του δημόσιου χαρακτήρα τους.
Συνολικά με το σχόλιό του ο Τσακαλώτος δείχνει πως επιχειρεί να θέσει ατζέντα για την αριστερά: ανάγκη υπέρβασης των “ταμπού” του νεοφιλελευθερισμού, στροφή σε ένα πρόγραμμα που επενδύει σε κοινωνικό κράτος, δημόσιες υπηρεσίες και ένα διαφορετικό παραγωγικό μοντέλο. Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι αυτό το πρόγραμμα είναι και το μόνο που μπορεί να συγκρατήσει την άνοδο της ακροδεξιάς, δίνοντας έτσι και πολιτικό – στρατηγικό χαρακτήρα στην κριτική του.