Μετά την απόφαση της κυβέρνησης του Ισραήλ να καταλάβει πλήρως την Γάζα και να προχωρήσει στην ολοκλήρωση του γενοκτονικού έργου της, σπέρνοντας τρόμο, αίμα και πείνα , οι Παλαιστινιακές παρατάξεις αντίστασης ανακοίνωσαν τα παρακάτω:
Παλαιστινιακές Παρατάξεις Αντίστασης:
-
Οι δηλώσεις και οι διαρροές του Νετανιάχου σχετικά με την πρόθεσή του να καταλάβει τη Λωρίδα της Γάζας και να επιβάλει τον έλεγχό του σε αυτήν αποκαλύπτουν την πολιτική και επιχειρησιακή ανεπάρκεια του εχθρού, έπειτα από δύο χρόνια παταγώδους αποτυχίας στην επίτευξη των στόχων του, παρά τις σφαγές και τα εγκλήματα που διέπραξε και τη στήριξη που έλαβε χωρίς περιορισμούς.
-
Η απειλή για πλήρη στρατιωτική κατοχή της Γάζας αποτελεί δήλωση γενοκτονικής πρόθεσης και απέλπιδα προσπάθεια υποταγής του λαού μας και της αντίστασής του. Αυτές οι προθέσεις δεν θα περάσουν χωρίς βαρύ τίμημα, και το πεδίο της μάχης θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας, όπως πάντα.
-
Η Γάζα δεν είναι μια κενή γεωγραφική περιοχή που ζητά κάποιον να τη γεμίσει. Είναι μια γη ποτισμένη με το αίμα των μαρτύρων και τους αγώνες των μουτζαχεντίν. Κάθε απόπειρα άμεσης κατοχής θα είναι ένα νέο βάλτωμα που θα κατακάψει όποιον εισβάλει, και η αντίσταση θα περάσει σε φάση σύγκρουσης πιο άγρια και επώδυνη για τον εχθρό.
Το κείμενο αυτό δεν αποτελεί απλώς μια πολιτική δήλωση· είναι μια κραυγή αντίστασης και αξιοπρέπειας απέναντι σε έναν εχθρό που έχει επενδύσει στη βαρβαρότητα και την καταστροφή, με τη στήριξη ισχυρών διεθνών δυνάμεων. Οι Παλαιστινιακές παρατάξεις αντίστασης νιώθουν την ανάγκη να μιλήσουν – όχι μόνο προς τον κατακτητή, αλλά και προς τη διεθνή κοινότητα που, για δεκαετίες, άλλοτε αποστρέφει το βλέμμα κι άλλοτε ενισχύει έμμεσα και άμεσα το καθεστώς κατοχής.
Ωστόσο, σήμερα, αυτή η σιωπή έχει αρχίσει να σπάει. Η ανά τον κόσμο κινητοποίηση για την Παλαιστίνη –με διαδηλώσεις, ακαδημαϊκά μποϊκοτάζ, καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, ακόμη και πολιτικές πιέσεις από τα κάτω– δείχνει πως το αφήγημα της ισχύος αμφισβητείται. Οι φωνές των λαών, φοιτητών, εργαζομένων και κινημάτων υπέρ της παλαιστινιακής αυτοδιάθεσης, αποτελούν ζωτικό στήριγμα για έναν λαό που αγωνίζεται με το σώμα και την ιστορία του ενάντια στη λήθη και τη γενοκτονία.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάγκη να γραφτεί ένα τέτοιο κείμενο από τις ίδιες τις δυνάμεις της αντίστασης αποκτά διπλό χαρακτήρα: αφενός, ως προειδοποίηση προς τον κατακτητή ότι η αντίσταση δεν κάμπτεται· αφετέρου, ως κάλεσμα στους λαούς να συνεχίσουν να στηρίζουν την Παλαιστίνη, γιατί η δύναμη των όπλων μπορεί να καταστρέφει πόλεις, αλλά δεν μπορεί να συντρίψει τη διεθνή συνείδηση που ξυπνά.