Εξι δεδομένα του κρατικού προϋπολογισμού 2026 επιβεβαιώνουν πως η Ελλάδα μας παραμένει μη βιώσιμη χώρα.
Δεδομένο πρώτο: Κανένα κράτος δεν είναι βιώσιμο όταν οι μη έχοντες πληρώνουν τη μερίδα του λέοντος των φόρων ενώ οι έχοντες χαίρουν νόμιμων φοροαπαλλαγών. Πάρτε για παράδειγμα τους 1.500 πολίτες αυτής της χώρας που πέρσι εισέπραξαν €4 δισ. από μερίσματα κερδών ανώνυμων εταιρειών. Αν αυτά τα 4.000 εκατομμύρια τα είχαν εισπράξει μισθωτοί, θα πλήρωναν 1.600 εκατομμύρια φόρο, 1,6 δισ. Πόσο πλήρωσαν οι συγκεκριμένοι 1.500 εισοδηματίες; Αντί για 1.600 εκατομμύρια ευρώ κατέβαλαν 200 εκατομμύρια. Νόμιμα! Γιατί; Επειδή η «Μητσοτάκης Α.Ε.» έχει νομοθετήσει προσβλητικό φόρο 5% στα μερίσματα.
Δεδομένο δεύτερο: Οι εγκληματικά υψηλοί έμμεσοι φόροι, κυρίως ο ΦΠΑ και δευτερευόντως οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης, είναι η βασική πηγή των φορολογικών εσόδων της Μπανανίας η Ελλάς. Πιο συγκεκριμένα, το κράτος εισπράττει €40,8 δισ. από ΦΠΑ και ειδικούς φόρους αλλά μόνο €3,5 δισ. –ψίχουλα δηλαδή– από τους μεγαλο-επιχειρηματικούς ομίλους. Να γιατί ο μόνος τρόπος να «βγει» και αυτός ο Προϋπολογισμός είναι να μη «βγαίνεις» εσύ: Επειδή το κράτος έχει ανάγκη να ξοδεύεις πιο πολλά για να αγοράζεις λιγότερα ώστε, μέσω του ΦΠΑ, ο Προϋπολογισμός να παρουσιάζει πλεόνασμα!
Δεδομένο τρίτο: Η λιτότητα καλά κρατεί. Αν δούμε την περίοδο μετά το πέρας της πανδημίας, από το 2021 έως το 2026, οι δαπάνες της κυβέρνησης μειώθηκαν 6,8% ενώ τα έσοδα αυξήθηκαν 2,2%. Πώς να μην έχει υπερπλεονάσματα το κράτος όταν οι περικοπές πέφτουν βροχή:
● Οικογενειακά επιδόματα μείον 47%
● Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα μείον 38%
● Επίδομα στέγασης μείον 27%
● Πρόνοια μείον 21%
● Αγροτικές επιδοτήσεις μείον 13,8%
Και δεν είναι μόνο οι περικοπές που πλήττουν την κοινωνία. Είναι και τα πλεονάσματα που παράγουν: πλεόνασμα του Προϋπολογισμού μεταφράζεται σε χρήματα που στερείται ο πολίτης, η αγορά – είναι μια μορφή αφαίμαξης της κοινωνίας που δεν φέρνει καμία επιπλέον παροχή. Αντί να λειτουργεί ως δείκτης σταθερότητας και ανάπτυξης της οικονομίας όπως μας λένε, καταλήγει να λειτουργεί ως μαύρη τρύπα – ως η αιτία για τα δικά σου ελλείμματα, ο λόγος που δεν τα βγάζεις πέρα.
Ο αντίλογος της κυβέρνησης είναι ότι δεν της επιτρέπεται να μοιράζει τα πλεονάσματα. Οτι είναι υποχρεωμένοι να τα βάζουν σε έναν κουμπαρά που φουσκώνει διαρκώς, με το ταμειακό απόθεμα να αγγίζει τα €40 δισ. Ποιος δεν τους το επιτρέπει; Η τρόικα βέβαια. Τι θα τα κάνουν αυτά τα €40 δισ. του ματωμένου κουμπαρά; Θα τα δώσουν στους δανειστές βέβαια. Κατά τα άλλα, οι κ. Τσίπρας και Μητσοτάκης μας έβγαλαν από τα Μνημόνια, μας απελευθέρωσαν από την τρόικα!
Δεδομένο τέταρτο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ε.Ε. που ο πραγματικός μισθός μειώθηκε όχι μόνο από το 2009 έως σήμερα αλλά και από το 2021 έως σήμερα!
Δεδομένο πέμπτο: Με τη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη στην Ε.Ε., ο λαός μας βρίσκεται αντιμέτωπος με τιμές που είναι στις πιο υψηλές θέσεις στην ευρωπαϊκή κατάταξη των τιμών:
● του πετρελαίου θέρμανσης
● του ηλεκτρικού ρεύματος
● της κινητής τηλεφωνίας
● των βασικών αγαθών σουπερμάρκετ
Δεδομένο έκτο: Η Ελλάδα παραμένει καθηλωμένη σε αρνητικές παραγωγικές επενδύσεις την ώρα που ξοδεύει κατά μέσο όρο 7% του ΑΕΠ πιο πολλά από όσα κερδίζει. Και πώς καλύπτουμε αυτό το 7% έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών; Είτε με δανεικά από το εξωτερικό είτε ξεπουλώντας περιουσία σε ξένους.
Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να κατανοήσεις ότι αυτά τα έξι δεδομένα αντικατοπτρίζουν μια μη βιώσιμη κοινωνική οικονομία. Δεν χρειάζεται καν να αναφερθώ στα εξωφρενικά επίπεδα δημόσιου χρέους, ληξιπρόθεσμων οφειλών, κόκκινων δανείων. Ούτε να πω κάτι για την πληθώρα νέων αυτοκινήτων στους δρόμους τα οποία έχουν αγοραστεί ως επί το πλείστον με δανεικά. Ολα αυτά δείχνουν ότι η χώρα «πατάει» και πάλι σε μια φούσκα σαν εκείνη του 2005, τότε που λίγο-πολύ οι ίδιοι κυβερνώντες τολμούσαν να ζητωκραυγάζουν που η Ελλάδα ήταν στον… «σκληρό πυρήνα» της ευρωζώνης!
Πέραν όμως των δεδομένων αυτών, κάτι άλλο, κάτι πιο ύπουλο κρύβεται πίσω από τα νούμερα και τους αριθμούς. Αυτό που κρύβεται είναι μια προσπάθεια να περάσει μια πλάνη στον κόσμο εκεί έξω: Η πλάνη ότι για να ικανοποιηθεί μια βασική ανάγκη των πολλών, οι πολλοί πρέπει να θυσιάσουν κάτι άλλο που το έχουν κι αυτό ανάγκη. Πως αν θέλεις στέγη, πρέπει να αποδεχθείς να πληρώσεις δίδακτρα για το παιδί σου. Πως αν είναι να μειωθεί ο ΦΠΑ για να αναπνεύσουν οι φτωχότεροι, τότε πρέπει να αποδεχθούν υψηλότερο φόρο εισοδήματος.
Η τρόικα, τότε που κονταροχτυπιόμασταν μαζί τους, αυτές τις τράμπες τις ονόμαζαν «ισοδύναμα»: Αν είναι να μη σου κόψω το χέρι, μας έλεγαν, τότε δέξου να σου κόψω το πόδι. Ο λαός σας, μας έλεγαν, πρέπει να θυσιάσει κάτι για να μην του πάρουν κάτι άλλο που χρειάζεται. Βέβαια, αυτό το απαιτούσαν μόνο από τον λαό, από την πλειοψηφία, από τους μη προνομιούχους. Οχι βέβαια από το μεγάλο κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτοί παίρνουν όλο και πιο πολλά, όλο και περισσότερες φέτες χωρίς να δώσουν ή να απολέσουν το παραμικρό! Αυτή είναι η τοξική, ταξική ιδεολογία και αυτού του προϋπολογισμού.
Στις αρχές του 2015, πριν βρεθούμε για πολύ λίγο στην κυβέρνηση, η πτώση των τιμών, των μισθών και των ενοικίων ήταν τέτοια που υπήρχε περιθώριο να ανέβουν και οι μισθοί και τα νοίκια και οι πρόσοδοι των μεσοαστών χωρίς να χάσει κι άλλα η εργατική τάξη. Αυτό σήμερα, με τις τιμές ακινήτων και τα ενοίκια στη στρατόσφαιρα και τους μισθούς στο πάτωμα, είναι αδύνατον.
Σήμερα, είναι αδύνατον όλοι να τα πάνε καλύτερα – τέτοια είναι η λεηλασία. Σήμερα, ένας μόνο τρόπος υπάρχει να ανασάνουν οι πολλοί: να απομακρύνουν από την εξουσία τους πολιτικούς εκπροσώπους –κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς– της ολιγαρχίας. Εως ότου γίνει αυτό, οι κρατικοί προϋπολογισμοί δεν θα είναι παρά κουρελόχαρτα που επισφραγίζουν τη μόνιμη χρεοκοπία των πολλών, τη μόνιμη υπανάπτυξη της πατρίδας μας.